Dnia 23 XI 2013 roku grupa kleryków z naszej Wspólnoty Seminaryjnej udała się, wraz z
ks. dr Wojciechem Niemczewskim, na sympozjum misyjne do Bydgoszczy. Sympozjum zatytułowane: Podstawy i wyzwania dialogu międzyreligijnego, zorganizowało w swoim Wyższym Seminarium Duchownym, Zgromadzenie Ducha Świętego działające w Bydgoszczy.

Temat sympozjum był bardzo ciekawy i zakładał następujące konferencje: Podstawy teologiczne dialogu międzyreligijnego, Wolność religijna, jako warunek dialogu międzyreligijnego w nauczaniu Jana Pawła II, Dialog w przepowiadaniu, Dialog chrześcijaństwa z buddyzmem, Dialog chrześcijaństwa z islamem, a także Dialog chrześcijaństwa z tradycjami religijnymi Afryki oraz Ameryki Południowej.
Głównym przesłaniem sympozjum, było zrozumienie różnicy między tolerancją, a dialogiem w myśl II Soboru Watykańskiego – od tolerancji do dialogu. Podkreślono, że zadaniem Kościoła jest głoszenie Ewangelii i dialog międzyreligijny. Adhortacja Redemptionis missio mówi o uznaniu i poszanowaniu wszystkich wspólnot i poszanowanie wolności religijnej. Papież Paweł VI w swojej encyklice Ecclesiam suam, o dialogu (ale jeszcze nie religijnym) zaznacza, że powodzenie dialogu zależy od jego formy. Dlatego też ów Papież tworzy Sekretariat dla Niechrześcijan – SDN (w 1988 r. przemianowany Papieską Radę ds. Dialogu Międzyreligijnego – PRDM). Następnie w 1965 roku Vaticanum II wydaje deklarację Nostra aetate. Jest to dokument zwięzły, a równocześnie bardzo bogaty w treść. To, co się w nim zawiera, jest autentycznym przekazem Tradycji. Tak myśleli Ojcowie Kościoła od najdawniejszych czasów. Objawienie chrześcijańskie od początku otwarło takie spojrzenie na duchowe dzieje człowieka, w którym te wszystkie religie, w jakiś sposób mieszczą się, w jakiś sposób ukazują jedność rodzaju ludzkiego wobec odwiecznych i zarazem ostatecznych przeznaczeń człowieka. Kościół widzi swoje zadanie w popieraniu tej jedności wśród ludzi: „jedną bowiem społeczność stanowią wszystkie narody, jeden mają początek, ponieważ Bóg sprawił, że cały rodzaj ludzki zamieszkuje cały obszar ziemi, jeden mają cel ostateczny, Boga, którego Opatrzność oraz świadectwo dobroci i zbawienne zamysły rozciągają się na wszystkich. Ludzie oczekują od różnych religii odpowiedzi na głębokie tajemnice ludzkiej egzystencji, które jak niegdyś, tak i teraz do głębi poruszają ludzkie serca.”
Słowa Ojców Soboru odwołują się do zakorzenionego od dawna w Tradycji przeświadczenia o tak zwanych semina Verbi – ziarnach Słowa. Te ziarna są obecnie we wszystkich religiach. Kościół szuka wspólnej drogi z wszystkimi, wielkimi tradycjami Dalekiego Wschodu, na tle potrzeb współczesnego świata. Religie Dalekiego wschodu mają charakter systemu, jak mówi o tym Sobór.
Jak mówi Jan Paweł II w wywiadzie z Vittorio Messorim – Chrystus dla wszystkich ludów przyszedł na świat, wszystkie je odkupił i z pewnością dysponuje swymi drogami, by dotrzeć do każdego z nich na obecnym eschatologicznym etapie dziejów zbawienia. Trzeba przyznać, że w tych regionach wielu Go przyjmuje, a jeszcze więcej ludzi wierzy w Niego w sposób mniej wyraźny (por. Jan Paweł II, Przekroczyć próg nadziei, KUL, Lublin 206, s. 80).
Wspomnieć warto jeszcze, że w drodze dialogu między religijnego odbyły się dwie wizyty. Pierwszą odbył Jan Paweł II w rzymskiej synagodze (1985) i w meczecie Umajjadów w Damaszku (2001) a następnie Benedykt XVI w Błękitnym meczecie w Stambule (2006) i Ammanie (2009). A skutkiem dotychczasowego dialogu są pewne wspólne oświadczenia, np. trzy ostatnie – Deklaracja końcowa po corocznym spotkaniu wspólnym Komitetu ds. Dialogu ustanowionym między PRDM i Stałym Komitetem Al – Azhar dla Dialogu Religii Monoteistycznych (Kair 2008), wspólna deklaracja PRDM i Centrum Dialogu Między- religijnego Islamskich Organizacji Związkowych z Kulturą (Teheran) na zakończenie VI kolokwium w Rzymie (2008) i końcowa deklaracja po corocznym spotkaniu wspólnym Komitetu ds. Dialogu między PRDM oraz Stałym Komitetem Al.-Azhar dla Dialogu Religii Monoteistycznych (Rzym 2009).