PAPIESKIE DZIEŁA MISYJNE DZIECI

Założycielem tego Dzieła jest francuski biskup, Karol Forbin-Janson. W 1823 roku ze względów politycznych musiał opuścić swoją diecezję i udał się do Stanów Zjednoczonych, gdzie pracował jako misjonarz, a później starał się przedostać do Chin. Widząc, jak wiele dzieci jest skazanych na śmieć głodową i że dzieci te pozostają bez chrztu, bp Janson – po rozmowach w 1842 r. z Pauliną Jaricot, założycielką Dzieła Rozkrzewiania Wiary – zwrócił się z szerokim apelem do dzieci, aby włączyły się w ratowanie swoich zagrożonych rówieśników. Dzieci chrześcijańskie przez swoją codzienną modlitwę i miesięczne (zwykle groszowe) ofiary zobowiązywały się do niesienia pomocy dzieciom w krajach misyjnych. Tak zaistniało w Kościele nowe stowarzyszenie dziecięce o wymiarze światowym. Jedną z pierwszych jego członkiń była Paulina Jaricot. Dorośli początkowo patrzyli na tę inicjatywę sceptycznie. Czego można oczekiwać od dzieci? Nie myślał tak jednak Pius XI, który w swej encyklice Rerum Ecclesiae w sposób wzruszający zaapelował na rzecz apostolstwa misyjnego. Na pierwszym miejscu zwrócił się do dzieci, bo „czyż Pan może odmówić czegoś niewinnym dzieciom?”.

Papież Pius XI podniósł je do rangi Dzieła Papieskiego. W encyklice Rerum Ecclesiae napisał: „Jakby z ramienia dzieła Rozkrzewiania Wiary wyrastają dwa inne Dzieła, którymi są Dziecięctwo Misyjne i Dzieło św. Piotra Apostoła, które, ponieważ są papieskie, we wspomaganiu ich darami i jałmużną powinny mieć pierwszeństwo przed wszystkimi organizacjami o celach partykularnych”.

Więcej informacji o tym dziele znajdziecie na: www.pdmd.missio.org.pl.